Etalage

Een eigen bedrijf vraagt best veel aandacht. Ik vergelijk het Schrijfatelier  wel eens met een tuin, waarvan ik zowel de tuinarchitect als de tuinman ben. Seizoen in, seizoen uit ben ik aan het zaaien, snoeien en herinrichten – opdat cursisten kunnen bloeien.

Ik had, zonder dat ik het besefte, mijn eigen schrijven een beetje laten verpieteren. Het was overwoekerd en onzichtbaar geworden. Ook voor mijzelf. Daar kwam ik achter tijdens mijn sabbatical in het schooljaar 2015-2016.

In het voorjaar van 2016 stuurde ik mijn poëzie in voor een aantal poëziewedstrijden. Het resulteerde in de publicatie van het gedicht hoe ik bespeurde dat er in de Poemtatabundel, plus de eerste prijs van de poëziewedstrijd van het tijdschrift  de Naakte Lunch. Het winnende gedicht staat in het septembernummer.

Ik kreeg zin in een website onder mijn eigen naam; een etalage voor mijn schrijfwerk, zodat schrijven en lesgeven meer in evenwicht zijn. Vandaar.

p.s.Van 2007 -2010 hield ik met veel plezier het weblog Tussentijd bij. Nog steeds te bezoeken en te lezen.